Istorijat

Fudbalski klub Tešnjar jedan je od retkih klubova u gradu koji već više od četrdeset godina uspešno gaji imidž "gradskog kluba", okupljajući isključivo dečake sa valjevske kaldrme, pri čemu su uvek prioritet imali oni rođeni i odrasli u najpoznatijem gradskom kvartu - Tešnjaru. Klub sve ove godine funkcioniše i opstaje zahvaljujući neizmernoj ljubavi i entuzijazmu svih onih koji su ga vodili i za njega igrali, velikih zaljubljenika u fudbal, staru čaršiju Tešnjar i Valjevo.

Klub je osnovan 11. avgusta 1973. godine u Mesnoj zajednici "Stari grad", kada je održana osnivačka skupština kluba. Klub je osnovala Omladinska organizacija Mesne zajednice "Stari grad", sportski zaljubljenici i entuzijasti koji su dosta među sobom pričali o sportu, ali i igrali fudbal, što je bilo dovoljno da se rodi FK "Tešnjar".

Od samog osnivanja klub se uključio u takmičenje u Opštinskoj ligi Valjevo. Za tri godine postojanja igrači su u klubu stasali što je doprinelo da postanu valjevska fudbalska elita. Nakon osvajanja prvog mesta u Opštinskoj ligi postali su članovi Međuopštinske lige a potom i Okružne lige Kolubara. Posle osvajanja drugog mesta iza prvoplasiranog "Kačera" postaje član Posavsko Podunavske zone. Te sezone takmiči se sa ekipa kao što su: "Budućnost" Valjevo, "Železničar" Lajkovac, "Ribnica" Mionica, "Elind" Valjevo, "Krušik" Valjevo, "Jedinstvo" Ub, "Radnički Zorka" Šabac...Nakon završetka prvog dela prvenstva "Tešnjar" je zauzeo drugo mesto. Te iste godine "Budućnost" je osvojila prvo mesto, iako je bila poražena od "Tešnjara" sa 2:1 i u prvenstvenoj i u kup utakmici.

Od važnijih rezultata treba spomenuti da je "Tešnjar" osvajač Kupa Maršala Tita na teritoriji Fudbalskog saveza Valjevo, zatim je 1978. godine pobednik Kupa Međuopštinskog saveza a na nivou Srbije savladan je "Polet" iz Takova sa 3:1 a finalu pobeđen i lajkovački "Železničar" nakon boljeg izvođenja jedanaesteraca. U regularnom toku bilo je 1:1 (6:5).

Prvi predsednik kluba bio je Ranko Milivojević (sajdžija). Pod njegovim mandatom "Tešnjar" je odigrao kup utakmicu na nivou Jugoslavije protiv beogradskog FK "Rad" sa Banjice. Za doživotnog predsednika kluba je potom izabran Momčilo Pirgić koji je jedan od osnivača kluba. Svoj doprinos u radu kluba dali su i predsednici Gligorije Nenadović, Mihailo Petrović (pekar), Bora Preradović (moler), Boža i Dane Nešić, kao i legenda među pobrojanima Miša Uštać (brica).

Jednu od najuspešnijih generacija fudbalera "Tešnjara" predvodili su Zoran Grujičić, Dušan Božić (Šore), braća Božidar i Laza Anđelković, Svetislav i Slobodan Ilić, zatim Rade Pirgić, Zoran Milić a najveći talenat u tadašnje vreme bio je Branko Đukić (Cvrle).

Treniralo se i igralo na šljakastom terenu Pećine. Za ovih 35 godina, u kojima je imao i uspone i padove, klub ni do danas nije rešio pitanje sopstvenog terena. Uvek je bio gost na tuđim. Posle Pećine igrali su na Krušiku, u Mionici, Petom puku a sada smo u komšiliku u Gradcu.

Kako kažu njegovi stariji članovi klupska politika vodila se u berbernici Miše Uštaća, gde su igrači imali besplatno šišanje. Pored Tešnjaraca u prvim godinama bilo je igrača iz Popara i Baira, a na utakmicama su imali i bairsku muzičku podršku koja se oglašavala kad god bi se postigao gol.

Zbog svog "idejnog opredeljenja" da zadrši imidž pravog gradskog kluba, Tešnjar nikad nije "jurio" velike fudbalske rezultate. Važno im je bilo da ostanu to što jesu: Tešnjarci i Valjevci, negujući svoju građansku tradiciju.Dosta je igrača prodefilovalo kroz Tešnjar. Dosta njih je odlazilo u druge klubove, najviše u Budućnost, što je bila velika čast za ovaj klub, ali bi mu se potom uvek vraćali.

Fudbalski klub Tešnjar sada je stabilan član Okružne lige Kolubara (i dalje bez svog terena), ali oni koji ga vode, ili u njemu igraju, zadržali su isti entuzijazam i volju kao pre tri decenije. Od nedavno klub je napravio veliki korak u podmlađivanju ne samo igračkog kadra već i uprave sa ciljem da ova "tešnjarska priča" ima svoje naslednike i da traje i dalje, još mnogo godina.